Są kłamstwa, które skrywamy, namiętności, którym ulegamy, i przeszkody, które pokonujemy, byleby tylko poznać prawdę.

Charlotte i Jocelyn to siostry i zupełne przeciwieństwa. Charlotte - ostrożna i odpowiedzialna, nie ma ochoty na przygody, zwłaszcza po bolesnym rozstaniu z narzeczonym. Jocelyn - szalona i pełna pomysłów, zawsze gotowa na ryzykowne eskapady. Ale nigdy nie przepadłaby bez słowa, tak jak teraz...
Czy to nagłe zniknięcie ma coś wspólnego ze śmiercią jednej z czterech jej przyjaciółek? Policja twierdzi, że kobieta popełniła samobójstwo, lecz Charlotte w to nie wierzy. Poznaje Maxa Cutlera, rozwiedzionego, wypalonego byłego policyjnego profilera, który stawia pierwsze kroki jako prywatny detektyw. Razem postanawiają szukać prawdy, która okaże się jeszcze bardziej szokująca i niebezpieczna.

Ona jest wybitną, uznaną na całym świecie pianistką. Muzyka to jej największa miłość. Prywatnie jest związana z Andreą, dobrze zapowiadającym się architektem. Pewnego dnia Andrea ulega tragicznemu wypadkowi. Kiedy lekarze walczą o jego życie, Sofia przysięga Bogu, że jeżeli ocali Andreę, ona porzuci grę na fortepianie. Operacja się udaje, ale życie tych dwojga nie będzie już takie jak kiedyś...On jest bogatym i przystojnym mężczyzną. Ma wszystko - domy na całym świecie, samoloty, luksusowe samochody, a nawet własną wyspę. Jest zimny, cyniczny, wyrachowany. Pewnego dnia podczas porannego joggingu chowa się przed deszczem w pobliskim kościele. Zauważa tam Sofię, która przysłuchuje się próbie dziecięcego chóru, i jest nią urzeczony. Postanawia zaprosić ją na kawę, ale Sofia, trochę wbrew sobie, odmawia. On jednak ma już gotowy plan.

Młode małżeństwo, które jest ze sobą od wielu lat, decyduje się na dziecko. Wszystko wydaje się proste, ale. mimo miesięcy starań Weronika nie może zostać mamą. Ból, rozczarowanie, samotność. I wtedy w życiu bohaterki pojawia się ktoś trzeci. Przyjaciel. Czy wystarczy jeden krok, by spełniło się marzenie Weroniki? A może przyjaźń z innym mężczyzną otworzy jej oczy na własne małżeństwo?Tworzenie wzajemnych relacji to jak budowanie zamku z piasku. Nieustannie trzeba o niego dbać, by nie runął. I by nikt nie wszedł w niego butami. Nie można na chwilę spuścić go z oczu. Związek pomiędzy dwojgiem ludzi również bywa kruchy. Tak jak zamek z piasku. Gdy odwrócisz głowę, może zalać go morska fala. Wtedy pozostanie tylko słona morska woda - albo słone łzy.